Romantyzowanie przyrody – piękno czy zaraza?

Ostatnimi laty prym w sieci wiedzie romantyzowanie wszystkiego – życia, podróży, pracy, hobby i czego tam sobie wymarzycie. I choć w mediach jest to raczej nowe zjawisko, istnieje też jego dość stary odpowiednik, romantyzowanie przyrody. Czym ono jest i czy warto to robić?

---

Czym jest romantyzowanie przyrody?

Szukałam definicji słownikowej, ale jej nie znalazłam. Trafiłam jednak na stronę Obserwatorium Językowego Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie napisano tak:

Romantyzować zjawisko, z którym wiążą się jakieś trudności czy przykrości, to wyobrażać je sobie i przedstawiać je jako łatwiejsze, niż jest w rzeczywistości, nie dopuszczać do siebie myśli, że stanowi ono swego rodzaju wyzwanie, że może być niebezpieczne, kłopotliwe itd. 

Katarzyna Kłosińska

Uważam, że jest to bardzo trafny opis. W kontekście przyrody można odnieść się w ten sposób do zjawiska bambinizmu, które idealizuje przyrodę i ignoruje pewne jej aspekty.

Skąd wziął się romantyzm?

Podobno pierwszy był Jean-Jacques Rousseau, genewski XVIII-wieczny pisarz nawołujący do powrotu do natury i twierdzący, że cywilizacja niszczy wszystko, co dobre w człowieku. Po nim wydarzył się romantyzm i wszyscy zaczęli wzdychać do wszystkiego. Wiecie, że mamy w Polsce nawet konwent miłośników romantyzmu?

Zatem okazuje się, że dzisiaj do tego wracamy. Zagubieni w sieci i otoczeni technologią, właśnie w tej technologii opisujemy i pokazujemy swoje obiekty westchnień i to, jak wspaniale na nas wpływają. Poprzeglądajcie media społecznościowe, a na pewno traficie na sposoby uczynienia swojego życia lepszym i bardziej romantycznym. No ale do rzeczy.

Kiedy romantyzowanie szkodzi…

Ludzie łaknący kontaktu z przyrodą bywają straszni. Na pewno kojarzycie te historie – dokarmianie dzików, które potem terroryzują okolicę, czy podchodzenie do niedźwiedzia, który pojawił się na szlaku. Skąd się to wszystko bierze? Zgadliście! Z romantyzowania przyrody.

No przecież taki biedny ten dzik, tak patrzy, to jak mu nic nie dać?

A może by tak poczuć się jak księżniczka Disneya i nawiązać kontakt z dzikim zwierzęciem?

Można sobie w głowie romantyzować wszystko, jednak takie aktywne romantyzowanie, jak przykłady powyżej, jest po prostu krzywdzące dla zwierząt. Najczęściej wszelkiego rodzaju dokarmianie czy podchodzenie kończą się po prostu utratą lęku przed człowiekiem i w konsekwencji śmiercią zwierzęcia.

Jasne, zrobicie to raz i tylko przez chwilę. Ale na drugi dzień ktoś też zrobi to tylko raz. A następnego dnia znowu. A potem zwierzę trzeba odstrzelić, bo za blisko podchodzi albo zaatakowało człowieka. Czy warto to robić dla filmiku lub zdjęcia, który można pokazać znajomym?

Romantyzowanie w mediach

Ile razy widzieliście więź dzikiego zwierzęcia z opiekunem w telewizji? W ośrodkach rehabilitacji, lecznicach weterynaryjnych, czy innych placówkach? Wspaniale się na to patrzy, zwierzęta są takie wdzięczne! A w książkach? Ile razy ktoś pisze o dokarmianiu? (panie Kostrzyński, na Pana patrzę!)

Klasycznym przykładem łączącym oba te obrazy jest Simona Kossak, mistrzyni romantyzowania przyrody. Jej książki są specyficzne – pełne ciepła i naprawdę pięknego obrazu natury, ale… W tych książkach są też zdjęcia. Simona z dzikiem, z krukiem, z rysiem, z sarną… Każdy zwierzolub by tak chciał. A skoro ktoś inny mógł, to ja też mogę, prawda?

Prawdziwy obraz natury

…nigdy nie jest kolorowy. Być może zrujnuję komuś dzień, ale:

• pieski preriowe zjadają dzieci innych piesków preriowych,
• butlonosy grupowo gwałcą samice i wcale nie są uśmiechnięte,
• bociany wyrzucają swoje dzieci z gniazd, kiedy jedzenia jest za mało,
• dzik naprawdę może zabić człowieka.

I jasne, zwierzęta robią też naprawdę wiele ciekawych, „słodkich” rzeczy, jednak wszystkie mają jakąś funkcję. Może to być nawet zabawa. Przyroda nie jest jakaś – piękna czy okrutna – przyroda po prostu jest. I to jest rzecz do zaakceptowania.

Romans kończy się na łonie natury

Osobiście uważam, że nie ma nic złego w romantyzowaniu przyrody, ale w swojej głowie i bez przekładania tego na czyny. Romantyzujmy sobie, co tylko chcemy, ale bądźmy odpowiedzialni za siebie i innych. Zwłaszcza tych, którzy nie mówią naszym językiem.

Źródła:

https://obserwatoriumjezykowe.uw.edu.pl/hasla/romantyzowac/

https://pl.wikipedia.org/wiki/Jean-Jacques_Rousseau